Panda wielka, niedźwiedź bambusowy (Ailuropoda melanoleuca) - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny niedźwiedziowatych (Ursidae). Przez długi czas była zaliczana do rodziny szopowatych jako odległy krewny pandy małej, jednak badania genetyczne wykazały, że panda wielka jest spokrewniona z niedźwiedziami, od których oddzieliła się we wczesnym rozwoju rodziny niedźwiedziowatych. Jej najbliższym krewnym jest niedźwiedź andyjski.

Panda wielka zamieszkuje lasy bambusowe na wysokości 1600-3500 m n.p.m. (zimą schodzi do 800 m n.p.m.). Jej przynależność do drapieżnych nie ulega wątpliwości, lecz w rzeczywistości zwierzę odżywia się prawie wyłącznie pędami bambusa, choć - podobnie jak większość drapieżników - nie gardzi też jajami i małymi gryzoniami, które zjada wraz z pokarmem roślinnym. Panda je bardzo dużo - ok. 38 kilogramów paszy na dobę. Futro pandy - białe lub żółtawe z czarnymi obwódkami - pozwala kamuflować się zwierzęciu w półcieniu bambusowego poszycia. Futro jest nasączone wydzieliną łojową i chroni pandę przed zimnem, deszczem i śniegiem. Pandy zwykle żyją samotnie. Zajmują one rewir o powierzchni 4-6,5 km². Wędrują po swoim terytorium w poszukiwaniu nowych pędów bambusa powoli, aby oszczędzać energię. Najbardziej aktywne są o świcie i zmierzchu, lecz spotyka je się także w nocy i w dzień.

Panda wielka należy do zwierząt na granicy wymarcia, głównie wskutek niskiej rozrodczości, ale również wskutek stopniowego ograniczania obszarów dla niej dostępnych. Panda jest symbolem World Wildlife Fund, organizacji zajmującej się ochroną środowiska i organizmów zagrożonych wymarciem.