Koń Camargue został oficjalnie uznany za rasę dopiero w 1968 roku. Od tamtej pory działa związek hodowlany, a ogiery są pod dyskretną opieką państwowej stadniny w Uzes. Populację nadzoruje stacja hodowlana Tour de Valat. Wprawdzie cywilizacja ograniczyła przestrzeń życiową manades, ale liczba półdzikich stad w przeciągu ostatnich dekad nie tylko nie spadła, ale nawet nieco się powiększyła.

Konie camargue to tradycyjne wierzchowce miejscowych pasterzy przepędzających za ich pomocą bydło. Wraz z rozwojem ruchu turystycznego wokół rezerwatu przyrody - słonego jeziora nieopodal Vaccares, siwy camargue cieszy się rosnącą popularnością wśród przybyszów chcących zakosztować uroków jazdy na tym malowniczym terenie.