Władysław Czachórski (1850-1911)  był jednym z najwyżej cenionych i najbardziej znanych przedstawicieli polskiej kolonii artystycznej w Monachium w Niemczech na przełomie XIX i XX wieku (obok Józefa Brandta i Alfreda Wierusza Kowalskiego). Studia artystyczne rozpoczął w Klasie Rysunkowej u Rafała Hadziewicza w Warszawie w latach 1866-1867, następnie uczył się w Akademii sztuk Pięknych w Dreźnie w 1868 r. oraz w latach 1869-1873 w Monachium. W latach 1874-1877 podróżował po Włoszech i Francji. W 1879 r. osiadł na stałe w Monachium, gdzie wziął udział w II Wszechświatowej Wystawie Sztuki w Glaspalast, na której otrzymał złoty medal za obraz Aktorzy przed Hamletem. W roku 1893 został odznaczony bawarskim Orderem Św. Michała. Był członkiem monachijskiego Kunstvereinu, członkiem Akademii Sztuki w Berlinie i honorowym profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Brał udział w wielu wystawach, m.in. w Monachium, Wiedniu, Berlinie, Dreźnie, Krakowie, Łodzi, Warszawie i we Lwowie.

Artysta malował obrazy o tematyce szekspirowskiej, martwe natury, wnętrza, pejzaże i kameralne sceny salonowe z postaciami pięknych, delikatnych dam. Jego obrazy wyróżniała doskonałość warsztatu, elegancja, finezja i mistrzostwo w odtwarzaniu detali, zwłaszcza bogatych strojów, tkanin, kwiatów i przedmiotów.